Тибқи таҳқиқот, истифодаи занҷирҳо дар кишвари мо таърихи беш аз 3000-сола дорад.Дар замонхои кадим мошинхои чархдор ва чарххои обй, ки дар дехоти мамлакати ман барои аз пастй ба баландй бар-доштани об истифода мешуданд, ба занчирхои конвейери хозира монанд буданд.Дар «Синьисианфаяо», ки аз ҷониби Су Сон дар сулолаи Суруди Шимолӣ навишта шудааст, сабт шудааст, ки он чизе, ки гардиши кураи лашкарро ба вуҷуд меорад, мисли дастгоҳи интиқоли занҷир аст, ки аз металли муосир сохта шудааст.Инро дидан мумкин аст, ки кишвари ман яке аз аввалин кишварҳоест, ки дар истифодаи занҷир истифода мешавад.Аммо сохтори асосии занҷири муосир бори аввал аз ҷониби Леонардо да Винчи (1452-1519), олим ва рассоми бузург дар давраи Эҳёи Аврупо таҳия ва пешниҳод карда шуд.Аз он вақт инҷониб, дар соли 1832, Галле аз Фаронса занҷири пиндорро ва дар соли 1864 занҷири ғалтаки остини бритониёии Слейтерро ихтироъ кард.Аммо маҳз Ҳанс Ренои Швейтсария буд, ки воқеан ба сатҳи тарҳрезии сохтори занҷираи муосир расид.Дар соли 1880, ӯ камбудиҳои сохтори занҷираи қаблиро такмил дод ва занҷирро ба занҷири маъмули ғилдираки имрӯза тарҳрезӣ кард ва занҷири ғилдиракро дар Британияи Кабир ба даст овард.патенти занҷири ихтироъ.
Вақти фиристодан: сентябр-01-2023