Ponieważ dopuszczalny zakres odległości środkowej napędu łańcuchowego, zarówno w obliczeniach projektowych, jak i podczas debugowania w rzeczywistej pracy, zapewnia dobre warunki do stosowania łańcuchów o numerach parzystych, liczba ogniw jest z reguły liczbą parzystą.To parzysta liczba łańcucha sprawia, że zębatka ma nieparzystą liczbę zębów, dzięki czemu zużywają się równomiernie i maksymalnie wydłużają swoją żywotność.
Aby poprawić płynność napędu łańcucha i zmniejszyć obciążenie dynamiczne, lepiej jest mieć więcej zębów na małej zębatce.Jednakże liczba małych zębów koła łańcuchowego nie powinna być zbyt duża, w przeciwnym razie =i
będzie bardzo duży, powodując awarię napędu łańcuchowego z powodu wcześniejszego przeskakiwania zębów.
Po pewnym czasie pracy łańcucha zużycie powoduje, że sworznie stają się cieńsze, a tuleje i rolki stają się cieńsze.Pod wpływem obciążenia rozciągającego F podziałka łańcucha wydłuża się.
Gdy podziałka łańcucha stanie się większa, okrąg podziałowy d przesuwa się w kierunku wierzchołka zęba, gdy łańcuch owija się wokół zębatki.Ogólnie rzecz biorąc, liczba ogniw łańcucha jest liczbą parzystą, aby uniknąć stosowania połączeń przejściowych.Aby zużycie było równomierne i wydłużyło żywotność, liczba zębów koła łańcuchowego powinna być równa liczbie ogniw łańcucha.Jeżeli nie można zagwarantować wzajemnej liczby pierwszej, wspólny czynnik powinien być jak najmniejszy.
Im większa podziałka łańcucha, tym większa teoretyczna nośność.Jednakże im większa podziałka, tym większe obciążenie dynamiczne spowodowane zmianą prędkości łańcucha i wpływem zazębienia się ogniwa łańcucha z kołem łańcuchowym, co w rzeczywistości zmniejsza nośność i żywotność łańcucha.Dlatego podczas projektowania należy w miarę możliwości stosować łańcuchy o małej podziałce.Rzeczywisty efekt wyboru łańcuchów wielorzędowych o małej podziałce przy dużych obciążeniach jest często lepszy niż wybór łańcuchów jednorzędowych o dużej podziałce.
Czas publikacji: 19 lutego 2024 r