Na przednim końcu łańcucha odcinek łańcucha kotwicy, którego ES jest bezpośrednio połączony z szeklą kotwicy, stanowi pierwszą sekcję łańcucha.Oprócz zwykłego ogniwa istnieją zazwyczaj mocowania łańcuchów kotwicznych, takie jak szekle końcowe, ogniwa końcowe, powiększone ogniwa i krętliki.Aby ułatwić konserwację, osprzęt ten często łączy się w odłączany łańcuch kotwic, zwany zestawem obrotowym, który jest połączony z korpusem ogniwa za pomocą ogniwa łączącego (lub szekli).W zestawie łączy znajduje się wiele typów łączy, a jedną z typowych form pokazano na rysunku 4(b).Kierunek otwierania szekli końcowej można określić zgodnie z wymaganiami użytkownika i jest on bardziej w tym samym kierunku, co szekla kotwy (w stronę kotwy), aby zmniejszyć zużycie i zakleszczenie pomiędzy kotwą a dolną krawędzią kotwiącą.
Zgodnie z określonym łańcuchem kotwicznym na jednym końcu kotwy łączącej powinien znajdować się obrotowy pierścień.Celem krętlika jest zapobieganie nadmiernemu skręcaniu się łańcucha kotwicznego podczas zakotwiczenia.Śruba pierścieniowa krętlika powinna być skierowana w stronę środkowego ogniwa, aby zmniejszyć tarcie i zakleszczenie.Śruba oczkowa i jej korpus powinny znajdować się na tej samej linii środkowej i mogły się swobodnie obracać.Obecnie często używany jest nowy typ mocowania, szekla obrotowa (Swivel Shackle, SW.S).Jednym z nich jest typ A, który jest umieszczany bezpośrednio na kotwicy zamiast szekli kotwicy.Drugi to typ B, który znajduje się na końcu łańcucha w celu zastąpienia szekli końcowej i jest połączony z szeklą kotwicy.Po ustawieniu szekli wahadłowej można zrezygnować z łącznika końcowego kotwy bez krętlika i szekli końcowej.
Czas publikacji: 19 lipca 2022 r