Na przednim końcu łańcucha odcinek łańcucha kotwicy, którego ES jest bezpośrednio połączony z szeklą kotwicy, stanowi pierwszą sekcję łańcucha. Oprócz zwykłego ogniwa istnieją zazwyczaj mocowania łańcuchów kotwicznych, takie jak szekle końcowe, ogniwa końcowe, powiększone ogniwa i krętliki. Aby ułatwić konserwację, osprzęt ten często łączy się w odłączany łańcuch kotwic, zwany zestawem obrotowym, który jest połączony z korpusem ogniwa za pomocą ogniwa łączącego (lub szekli). W zestawie łączy znajduje się wiele typów łączy, a jedną z typowych form pokazano na rysunku 4(b). Kierunek otwierania szekli końcowej można określić zgodnie z wymaganiami użytkownika i jest on raczej w tym samym kierunku, co szekla kotwy (w stronę kotwy), aby zmniejszyć zużycie i zakleszczenie pomiędzy kotwą a dolną krawędzią kotwy.
Zgodnie z określonym łańcuchem kotwicznym na jednym końcu kotwy łączącej powinien znajdować się obrotowy pierścień. Celem krętlika jest zapobieganie nadmiernemu skręcaniu się łańcucha kotwicznego podczas zakotwiczenia. Śruba pierścieniowa krętlika powinna być skierowana w stronę środkowego ogniwa, aby zmniejszyć tarcie i zakleszczenie. Śruba oczkowa i jej korpus powinny znajdować się na tej samej linii środkowej i mogły się swobodnie obracać. Obecnie często używany jest nowy typ mocowania, szekla obrotowa (Swivel Shackle, SW.S). Jednym z nich jest typ A, który jest umieszczany bezpośrednio na kotwicy zamiast szekli kotwicy. Drugi to typ B, który znajduje się na końcu łańcucha w celu zastąpienia szekli końcowej i jest połączony z szeklą kotwicy. Po ustawieniu szekli wahadłowej można zrezygnować z łącznika końcowego kotwy bez krętlika i szekli końcowej.
Czas publikacji: 19 lipca 2022 r