یک درایو زنجیره ای چند جزء دارد؟

4 جزء یک درایو زنجیره ای وجود دارد.

انتقال زنجیره ای یک روش رایج انتقال مکانیکی است که معمولاً از زنجیر، چرخ دنده، چرخ دنده، بلبرینگ و غیره تشکیل شده است.

زنجیر:

اول از همه، زنجیر جزء اصلی درایو زنجیره است.از یک سری پیوند، پین و ژاکت تشکیل شده است.وظیفه زنجیر انتقال نیرو به چرخ دنده یا چرخ دنده است.این ساختار فشرده، استحکام بالا دارد و می تواند با محیط های کاری پر بار و سرعت بالا سازگار شود.

دنده:

ثانیاً، چرخ دنده ها بخش مهمی از انتقال زنجیره ای هستند که از یک سری دندانه ها و توپی های چرخ دنده تشکیل شده اند.وظیفه چرخ دنده تبدیل نیروی حاصل از زنجیره به نیروی دورانی است.ساختار آن به طور مناسب برای دستیابی به انتقال انرژی کارآمد طراحی شده است.

چرخ دنده:

علاوه بر این، چرخ دنده نیز بخش مهمی از درایو زنجیر است.از مجموعه ای از دندانه ها و توپی های چرخدار تشکیل شده است.وظیفه چرخ دنده این است که زنجیر را به چرخ دنده متصل می کند تا چرخ دنده بتواند برق را از زنجیر دریافت کند.

بلبرینگ:

علاوه بر این، انتقال زنجیره ای نیز به پشتیبانی از یاتاقان ها نیاز دارد.بلبرینگ ها می توانند چرخش صاف بین زنجیر، چرخ دنده ها و چرخ دنده ها را تضمین کنند و در عین حال اصطکاک را کاهش داده و عمر مفید قطعات مکانیکی را افزایش دهند.

به طور خلاصه، انتقال زنجیره ای یک روش پیچیده انتقال مکانیکی است.اجزای آن شامل زنجیر، چرخ دنده، چرخ دنده، بلبرینگ و غیره می باشد که ساختار و طراحی آنها نقشی حیاتی در کارایی و پایداری انتقال زنجیر ایفا می کند.

اصل کار درایو زنجیره ای:

درایو زنجیره ای یک درایو مشبک است و میانگین نسبت انتقال دقیق است.این یک گیربکس مکانیکی است که از مش بندی دندانه های زنجیر و چرخ برای انتقال نیرو و حرکت استفاده می کند.طول زنجیره با تعداد پیوندها بیان می شود.

تعداد حلقه های زنجیره ای:

تعداد حلقه‌های زنجیر ترجیحاً یک عدد زوج باشد، به طوری که وقتی زنجیره‌ها به یک حلقه متصل می‌شوند، صفحه پیوند بیرونی به صفحه پیوند داخلی متصل می‌شود و اتصالات را می‌توان با گیره‌های فنری یا پین‌های چوبی قفل کرد.اگر تعداد پیوندهای زنجیره ای فرد باشد، باید از پیوندهای انتقال استفاده شود.پیوندهای انتقالی همچنین بارهای خمشی اضافی را زمانی که زنجیر تحت کشش است تحمل می کنند و به طور کلی باید از آنها اجتناب شود.

چرخ دنده:

شکل دندانه سطح محور چرخ زنجیر از هر دو طرف به شکل قوس است تا ورود و خروج حلقه های زنجیر به مش را تسهیل کند.دندان‌های چرخ‌دنده باید مقاومت کافی در تماس و مقاومت در برابر سایش داشته باشند، بنابراین سطوح دندان عمدتاً تحت عملیات حرارتی قرار می‌گیرند.چرخ دنده کوچک بیشتر از چرخ دنده بزرگ درگیر می شود و ضربه بیشتری را متحمل می شود، بنابراین مواد استفاده شده باید به طور کلی بهتر از چرخ دنده بزرگ باشد.مواد پرکاربرد چرخ زنجیر عبارتند از فولاد کربنی، چدن خاکستری و غیره. چرخ دنده های مهم را می توان از فولاد آلیاژی ساخت.